26 november 2019, Agnes Jonckheere

Bron >>

DE NIEUWE WET

De nieuwe wet zou ervoor zorgen dat abortus volledig uit de strafwet verdwijnt en zou het mogelijk maken abortus tot 18 weken na de bevruchting te laten uitvoeren. De wachttijd zou ook verkort worden tot 48 uur. Misschien wordt deze week nog hierover gestemd in de Commissie Justitie en de Kamer van volksvertegenwoordigers als de vraag om een tweede lezing door wetenschappers niet wordt aanvaard.

De indieners van de wetsvoorstellen vinden een tweede lezing van wetenschappers niet nodig. Bij de wetswijziging van vorig jaar is er genoeg hierover gedebatteerd, zo klinkt het. Vorig jaar is de abortuswet gedeeltelijk uit het strafrecht gehaald. Dat was een heel andere discussie als deze nu. het luisteren naar een tweede lezing van experten is een minimale vereiste.

BELGIË, HET LAAGSTE ABORTUSCIJFER VAN DE WERELD?

Carine Vrancken van vzw Luna, de koepel van Nederlandstalige abortuscentra beweert ‘België is één van de landen met het laagste abortuscijfer ter wereld.’ Dat lijkt heel onwaarschijnlijk. Niet van Europa en zeker niet van de wereld! De laatste cijfers van Eurostat voor België duidden op een stijging van abortussen terwijl vele andere landen een dalende trend aantoonden. De abortuscommissie is opgedoekt na 2011, hierdoor kan men inderdaad geen recente cijfers meer weergeven die verifieerbaar zijn. Maar als de cijfers stabiel blijven dan blijft België slecht scoren. In Oost-Europese landen en zeker in Afrika, waar abortus nog in sommige landen illegaal is, scoren ze lager.

‘Moeten we u eraan herinneren dat België een van de slechtste leerlingen van Europa is? Volgens Eurostat steeg het aantal abortussen in België met 22,18% in de periode 2004-2011, terwijl bijna alle andere Europese landen erin slaagden het aantal abortussen in 2004-2014 te verminderen, sommige zelfs spectaculair: Letland: – 61,25%, Litouwen: – 50,95%, Roemenië: – 58,98%, Kroatië: – 42,28%; Duitsland: – 23,09%. (Bron >>)’

VEILIG VRIJEN BESTAAT NIET! EEN ZWANGERSCHAP KAN JE NIET 100 % UITSLUITEN.

Vrancken zegt, weliswaar bondig, wat zo dikwijls wordt verzwegen: ‘Ook als je een anticonceptiemiddel gebruikt, kan je zwanger worden. Al is de kans veel kleiner natuurlijk.’ Dus veilig vrijen bestaat niet. Volgens een onderzoek van de Alan Gutmacher Stichting blijkt dat de faalkans van condoomgebruik in het eerste jaar 13 % is (Ranjit, 2001). Wanneer jongeren geadviseerd worden veilig te vrijen, mogen zij dus in principe Russisch roulette spelen daar de kans op falen 1 op 7 bedraagt (Bron >>). Ook bij het innemen van een anticonceptiepil is de failure rate tussen de 5-7%. Maar dat zeggen de farmaceutische bedrijven er niet bij. Dit wordt te weinig duidelijk gemaakt aan onze jongeren. Dan zouden ze ook voorzichtiger zijn in hun seksuele omgang en hun verantwoordelijkheid meer opnemen. Zo kan men vele abortussen voorkomen.

DE TERMIJN VERLENGEN

Een reden om de termijn uit te breiden voor de uitvoering van een abortus is volgens Vrancken het feit dat jaarlijks 400 à 500 Belgen naar Nederland gaan om daar een late abortus ( tot 24 weken) uit te voeren. Van deze abortussen die uitgevoerd werden in Nederland, daarvan weet men niet na hoeveel weken de zwangerschap is beëindigd en waarom men naar Nederland ging voor deze ingreep. Dus die cijfers zijn overroepen en onduidelijk (Bron >>). We zien in gans Europa nochtans een andere trend. Nederland valt uit de boot. Zij zouden zich mogen aanpassen.

Nu wil men de termijn uitbreiden tot 18 weken, de volgende keer tot 24 weken zoals in Nederland. En volgens mevrouw Liselotte Thys van Open-VLD: “Voor mij eindigt het, *voorlopig*, op die termijn van 24 weken” (Bron >>).

Een foetus van 6 cm en 14 gram (12 weken) of van 20 cm en 190 gram (20 weken), is een groot verschil en het aborteren van die laatste is meer ingrijpend voor de moeder. De moeder voelt het leven in haar moederschoot. De foetus heeft 12 miljard zenuwbanen en reageert op prikkels en geluid van buitenaf. De moeder ervaart de abortus ofwel als een kleine bevalling waarbij het levend wezen uit haar lichaam vloeit. Of de dokter moet dit leven actief vernietigen wanneer de foetus instrumenteel verwijderd wordt. Zowel voor de dokter, als de moeder, als het ongeboren leven is dit mensonterend. Maar blijkbaar mag men hier niet bij stilstaan. Waarom volgens Vrancken? ‘Heel de zwangerschap uitzitten en dan bevallen van een ongewenst kind, is dat niet nog veel ingrijpender?’ Is dat zo? Het afstaan van je kind aan een moeder die geen kinderen kan krijgen, dat kan toch zinvol zijn? Je moet niet de last dragen van het feit dat je een leven hebt beëindigd.

Bij een foetus van 18 weken kan men zien of het een jongen of meisje is. Het gevaar dat sommigen een abortus plegen omwille van een voorkeur van geslacht komt om de hoek kijken. Dat wordt handig verzwegen.

Roland Devlieger, professor dokter gynaecoloog UZ Leuven, stelt duidelijk: “Onze abortuscentra zijn niet in staat om de uitbreiding naar 18 weken goed te begeleiden. We zouden deze gevallen beter transfereren naar de gespecialiseerde zorg in Nederland in plaats van hier de wet aan te passen” (Bron >>).

DE WACHTTIJD INKORTEN

De wachttijd wil men inkorten van 6 naar 2 dagen na het eerste bezoek. Vrancken zegt er niet bij dat bij het eerste bezoek de ouders de beschikbare psychologische en de materiële hulp wordt aangeboden om de zwangerschap te laten doorgaan. Om los van de druk van familie en de vader van het kind te kunnen beslissen, is het goed de tijd te krijgen om het alternatief te overwegen nu alle info ter zake aanwezig is.

ABORTUS VOLLEDIG UIT DE STRAFWET

Vrancken houdt geen rekening met andere opinies en hun democratisch recht om naar eer en geweten te handelen. Het nieuwe wetsvoorstel maakt van een abortus een gewone ‘medische handeling’, een beetje zoals een behandeling van pneumonie. Neen die weigert men ook niet. Bovendien zijn artsen, die een moreel probleem hebben met het doden van een leven, verplicht om door te verwijzen. Ook privé instellingen worden verplicht om de vraag voor een abortus uit te voeren. Dit is een aanval op het recht van vereniging en op de vrijheid van mening of van religie (die ook gelden voor de hospitalen van de privésector), twee basisrechten die ingeschreven zijn in de Belgische Grondwet en gewaarborgd worden de Europese Conventie van de rechten van de mens. Dit verbod brengt eveneens het pluralisme in gevaar dat zo kenmerkend is voor de wereld van de instellingen voor gezondheidszorg. Het is een aanval op de vrijheid van de patiënt om zich te laten verzorgen in een hospitaal met gemeenschappelijke waarden, en eveneens op die van de zorgverstrekkers om te werken in een instelling die hen niet zal verplichten om op een dag mee te werken aan een abortus. Hetzelfde geldt trouwens voor het onderhoudspersoneel (bv. schoonmaak van de zaal waar de abortus wordt uitgevoerd) of het administratief personeel (behandeling van een abortus dossier).

RECHT OP ZELFBESCHIKKING?

Vrancken argumenteert dat het uitvoeren van een abortus getuigt van verantwoord ouderschap. Dit is een zwak argument. Iemand die kiest om het kind te houden, is zij dan geen ouder die haar verantwoordelijkheid opneemt? Die ouders zullen hun leven anders inrichten zodat ze zich honderd procent kunnen inzetten voor de opvoeding van hun kind. En daar wringt het schoentje dikwijls bij de pro-choice mensen. Wil men zijn levensplanning aanpassen aan de onverwachte komst van een kind? Of staat het recht op zelfbeschikking en vrijheid centraal?

AFSCHAFFEN SANCTIES

Het nieuwe wetsvoorstel voorziet in het afschaffen van een strafrechtelijke sanctie voor een abortus buiten de termijn (ergo: op een abortus na 8 maanden staan geen straffen). Hoe kan men dan overtredingen vermijden?

AANBEVELINGEN

Meer dan 20 000 abortussen worden jaarlijks uitgevoerd in België. Nu voor de laatbeslissers de baan zou geëffend worden, door de termijn te verlengen tot 18 weken, zal het aantal abortussen nog blijven toenemen, ook al ontkent Vrancken dat.

Zouden we niet beter aanbevelingen opstellen die kunnen leiden tot het terugdringen van het aantal zwangerschapsafbrekingen? Het bekend maken dat anticonceptie niet 100 % sluitend is, is één van die aanbevelingen. Dit zal leiden tot meer verantwoordelijk seksueel gedrag, zeker als men nog geen vaste partner heeft.

Zouden we niet beter zorgen voor een betere begeleiding en opvang van vrouwen in noodsituatie? Wat wordt er concreet gedaan? Dit wordt nog steeds grotendeels uitgevoerd door organisaties op vrijwillige basis.

Zouden we niet beter wijzen op het alternatief dat mogelijk is, het afstaan van de baby ter adoptie?

Zouden we niet beter, na 8 jaar nalatigheid de evaluatiecommissie verantwoordelijk om de abortuspraktijk in België te evalueren, terug opstarten, zodat we cijfers kunnen verifiëren en de casussen en beleid kunnen evalueren?

Graag ontvang ik antwoord van Carine Vrancken.

Translate >