NEW YORK, 19 januari 2018, door Stefano Gennarini – C-Fam.

De educatieve, wetenschappelijke en culturele organisatie van de Verenigde Naties (UNESCO) publiceert een nieuwe technische gids over “Uitgebreide seksuele opvoeding”, ondanks recente bezwaren van lidstaten tegen dit soort seksuele voorlichting.

Het leek erop dat de Algemene Vergadering van de VN in december het VN-debat over mondiale seksuele voorlichting had afgesloten en deze controversiële term in een resolutie over kinderen had verworpen na enkele jaren van protest en bitterheid.

De UNESCO-gids promoot echter uitgebreide seksuele voorlichting als een wereldwijde standaard voor overheden, opvoeders en pleitbezorgers voor seksuele en reproductieve gezondheid, en zegt dat ze wordt ondersteund door ‘aanverwante’ internationale overeenkomsten.

De resolutie van de Algemene Vergadering verwierp in het bijzonder het algemene begrip ‘seksualiteit’ in seksuele voorlichting, begrepen als verwijzend naar sociale normen die de nadruk leggen op seksuele autonomie, ten gunste van een meer op gezondheid gerichte benadering. Westerse donorlanden hebben gereageerd door te zeggen dat ze nog steeds een uitgebreide seksuele voorlichting zouden bevorderen.

De Algemene Vergadering benadrukte ook “passend advies van ouders en wettelijke voogden”, wat UNESCO’s gids nauwelijks erkent, ook al is het al twintig jaar een hoofdbestanddeel van VN-overeenkomsten over seksuele voorlichting.

De gids benadrukt in plaats daarvan documenten over “seksuele geaardheid en genderidentiteit” waarover geen overeenkomst bestaat.

De doelstellingen van UNESCO’s curricula zullen controverses en verontwaardiging veroorzaken. Het adviseert om kinderen vanaf de leeftijd van vijf jaar te helpen om ‘vertrouwde volwassenen’ anders dan hun ouders te identificeren om ‘henzelf, hun gevoelens en hun lichaam te helpen begrijpen’.

Het stelt voor om kinderen vanaf de leeftijd van vijf te leren dat gender een sociale constructie is en om hen vanaf het negende levensjaar te leren om hun eigen genderidentiteit te waarderen en respect te tonen voor de genderidentiteit van anderen. Inbegrepen in de doelstellingen is het vertellen aan kinderen over verschillende soorten ‘niet-traditionele gezinnen’ en een grote nadruk op LGBTI-rechten.

De richtlijnen minimaliseren onthouding. De doelen zijn om kinderen te onderwijzen over de manier van “onderhandelen” en “assertief zijn” met een liefhebbende partner en hoe “verschillende seksuele sensaties te communiceren en te begrijpen” en dat masturbatie niet schadelijk is en vanaf de leeftijd van negen jaar privé moet worden beoefend.

Terwijl UNESCO aanbeveelt om aan kinderen te vertellen dat seropositieve jongeren het recht hebben “om seksuele gevoelens en de liefde van anderen uit te drukken”, zegt ze ook dat ze “niet moeten worden gevraagd om hun seropostitiviteit te onthullen “. Ze ontmoedigt nooit het gebruik van pornografie, maar wil alleen kinderen leren om onrealistische en gewelddadige pornografie te ‘identificeren’. De gids lijkt ook een niet-oordelende houding aan te nemen tegenover ’transactionele’ seks (in ruil krijg je iets).

UNESCO betoogt dat haar aanpak ‘evidence-based geïnformeerd’ is en dat ‘op studies gebaseerde seksuele voorlichtingsprogramma’s bijdragen tot het uitstellen van het begin van geslachtsgemeenschap, trouw en het toegenomen gebruik van condooms en van anticonceptie. Maar de eigen auditoren van UNESCO vonden dat minder dan 50 % van de onderzochte programma’s deze effecten hadden. De gids geeft zelfs toe dat er geen evidence-based curriculum voor seksuele voorlichting is dat kinderen beschermt tegen SOA’s [1].

Een opmerkelijke verandering ten opzichte van de 2009-versie die deze nieuwe gids vervangt, is de nadruk op het verplicht stellen van uitgebreid seksonderwijs op scholen.

Aangezien de gids vrijwillig kan gebruikt worden door overheden, zal de steun van UNESCO voor onderwijsprogramma’s waarschijnlijk afhankelijk zijn van de naleving van de gids, zoals Audrey Azoulay, de directeur-generaal van UNESCO, in het begin van het document aanhaalde. Thailand is een voorbeeld van het soort samenwerking dat de UNESCO voor ogen heeft. Een recent overzicht van haar seksuele voorlichting omvat reproducties van genitale tekeningen en ejaculaties door kinderen van schoolgaande leeftijd.

De gids is opgesteld met elementen van VN-organisaties en organisaties zoals de abortusgigant ‘Gezinsplanning’ en de internationale LGBT-groep ‘OutRight International’.

[1] SOA’s: seksueel overdraagbare aandoeningen

*C-Fam heeft ervoor gekozen om de meer aanstootgevende afbeeldingen die kinderen moesten tekenen niet opnieuw te publiceren.

Translate >